ஒத்த ரூவாயை வச்சிக்கிட்டு கள்ள நோட்டும் அடிக்காமல் ஒம்போது ரூபாயை உருவாக்குவது எப்படி?

உங்ககிட்ட நூறு ரூபாய் இருந்தா அந்த அளவுக்குத்தான் யாருக்காவது செக் எழுதித் தரமுடியும், 900 ருபாய்க்கு செக் எழுதிக் கொடுத்தா கேஸ் ஆகிறும், ஆனா இதையே வங்கிகள் சட்டப்பூர்வமா செய்கின்றன.

வங்கிகளின் வேலை வாடிக்கையாளர்களிடம் வட்டிக்கு பணம் வாங்கிக் கொண்டு அதை விட அதிக வட்டிக்கு வேறு வாடிக்கையாளர்களுக்கு கடன் கொடுப்பது. இந்தியாவில் இன்று தோரயமா 6.5 % வைப்பு நிதிக்கு வழங்குகின்றன. அவ்வாறு பெறப்படும் பணத்தை சுமார் 8.5% வட்டிக்கு வீட்டுக்கடனா வழங்குகின்றன. இதில் கிடைக்கும் 2% அதிக வட்டிதான் வங்கிக்கு லாபம். ஆயிரம் கோடி வாங்கி கடன் கொடுத்தாலும் வங்கிக்கு வெறும் 20 கோடிதான் லாபம் கிடைக்கும், அதிலும் சம்பளம் இன்னபிற செலவுகள் போக நிகரலாபம்னு பாத்தா ஒண்ணுமே நிக்காது. மேலும் சர்க்குலேசனில் வெறும் ஆயிரம் கோடி ரூபாய் பணம் மட்டுமே இருக்கும்.

வங்கிகள் அதிக லாபம் ஈட்டுவதற்காகவும் நோட்டு அடிக்காமல் நாட்டில் பணப்புழக்கத்தை அதிகரிக்கவும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதுதான் Fractional Reserve Lending or Fractional Reserve Banking

ஒரு வங்கியில் சுமாரா ஆயிரம் கோடி ருபாய் இருக்குன்னு வச்சிக்குவோம், அதில் 800 கோடி வைப்பு நிதியிலும் மிச்சம் 200 கோடி வங்கிக் கணக்கிலும் இருக்கு. வைப்பு நிதியில் இருக்கும் பணத்தை பெரும்பாலானோர் குறிப்பிட்ட தேதிக்கு முன்னர் எடுப்பதில்லை, வங்கிக் கணக்கில் பணம் வைத்திருப்போர் எல்லாரும் ஒரே நேரத்தில் பணம் கேட்டு வரப் போவதில்லை. எனவே அவ்வங்கி ஆயிரம் கோடியையும் எப்போதும் கையில் வைத்திருக்க வேண்டியதில்லை, அப்படி வைத்திருந்தால் பணம் போட்டவருக்கு வட்டி வழங்க முடியாது – வங்கி பாதுகாப்பா வைத்திருப்பதற்கு வாடிக்கையாளர்தான் சேவைக் கட்டணம் வழங்க வேண்டியிருக்கும். அதனால் வங்கிகள் தம்மிடம் இருக்கும் நிதியில் 10% மட்டும் கையிருப்பு வைத்துக் கொண்டு மிச்சத்தை கடனாக வழங்கலாம் என்று நிர்ணயிக்கப்பட்டது. மேலோட்டமாகப் பார்க்கும் போது இது சரியான தீர்வாகவே தெரியும். இது எங்க போய் முடியுதுன்னு பாப்போம்

ஒவ்வொரு நாட்டிலும் ஒரு மத்திய வங்கி இருக்கும். சில நாடுகளில் மத்திய அரசின் முழு கட்டுப்பாட்டிலும் சில நாடுகளில் கொஞ்சம் கட்டுப்பாட்டுடன் இயங்கும் சுய அமைப்பாகவும் இருக்கும். இவையே நாட்டில் பணப்புழக்கத்தை கட்டுப் படுத்தும். பணப்புழக்கத்தை அதிகரிக்க நோட்டு அச்சடிப்பது, குறுகிய கால கடனுக்கான வட்டி விகித்தை மாற்றுவது போன்றவற்றால் நாட்டில் பணபுழக்கத்தை நிர்வகிக்கும்.
உதாரணத்துக்கு அமெரிக்காவின் நோட்டு அச்சடிக்கும் உரிமை பெற்றது ஃபெடரல் ரிசர்வ் வங்கி. இவ்வங்கி நோட்டடித்து வினியோகிக்க வங்கிகளுக்கு கடனாக வழங்கும். பெரும்பாலான நேரங்களில் சந்தையில் இருக்கும் அரசு கடன் பத்திரங்களை வாங்குவதன் மூலம் பணத்தை வினியோகிக்கும்.

வங்கி மில்லியன் டாலருக்கு கடன் பத்திரங்கள் வாங்கினால், அதை விற்றவர் கையில் அந்த மில்லியன் டாலர் இருக்கும். அவர் சிட்டி வங்கியில் அதை டெபாசிட் செய்கிறார் என்று வைத்துக்கொள்வோம், இப்ப சிடி வங்கியில் அந்த மில்லியன் டாலர் வைப்பு நிதியாக இருக்கிறது. சிடி வங்கி லட்சம் டாலரை கையிருப்பாக வைத்துக்கொண்டு 900,000 $ கடனாக வழங்கும். அதை விட்டுக்கடனாக வாங்குபவர் விற்பவருக்கு அதை வழங்குவார். அவர் பேங்க் ஆஃப் அமெரிக்காவில் அதை டெபாசிட் செய்கிறார், பேங்க் ஆஃப் அமெரிக்கா 90,000 கையிருப்பாக வைத்து மிச்சம் 810,000 $ கடனாக வழங்க முடியும் – அது டெபாசிட்டாக போகும் வங்கி 81000த்தை வச்சிக்கிட்டு மிச்சத்தை கடனாக வழங்க முடியும்… இது இப்படியே தொடர்ந்து கடைசீல கடனாக வழங்கப் பட்ட தொகை 9 மில்லியன்$ ஆக இருக்கும்.

இதில் நாம் கவனிக்க வேண்டியது ஃபெடரல் ரிசர்வ் புழக்கத்தில் விட்ட புதிய பணம் வெறும் மில்லியன் டாலர்கள்தான் ஆனா வழங்கப்பட்ட கடனோ 9 மில்லியன் டாலர்கள் – மிச்ச எட்டு மில்லியன் டாலர்கள் செயற்கயாக உருவாக்கப்பட்டவை. நாட்டில் பணப்புழக்கத்தை கட்டுப்படுத்த நினைத்தால் ஃபெடரல் ரிசர்வ் வங்கி கையில் இருக்கும் அரசு கடன் பத்திரங்களை விறக ஆரம்பிக்கும். இப்படித்தான் மத்திய வங்கிகள் நாட்டில் பணப்புழக்கத்தை நிர்வகிக்கின்றன.

இஸ்லாமிய சட்டப்படி நிர்வகிக்கப்படும் நாடுகள் தவிர்த்து உலகின் பெரும்பாலான நாடுகள் Fractional Reserve Banking முறையையே பின்பற்றுகின்றன. உதாரணத்துக்கு இந்தியாவில் உள்ள வங்கிகள் ஒரு கோடி ரூபாயை 6.5% வட்டிக்கு பெறுகின்றன – செலவு 65 லட்சம். கடன் கொடுப்பதோ ஒன்பது கோடி 8.5% வட்டியில் வரவு 76,50,000. ஆனாலும் வங்கிகள் நட்டத்தில் இயங்குகின்றன.

Fractional Reserve Banking சரியா தவறா என்று பல கோணங்களில் விவாதிக்கலாம், இக்கட்டுரையின் நோக்கம் இது சரி என்றோ தவறு என்றோ நிரூபிக்க அல்ல, இது செயல்படும் முறை குறித்து விருப்பம் உள்ளோர் அறிந்து கொள்ள மட்டுமே. சரியோ தவறோ இதுவே இன்று உலகின் பெரும்பான்மை நாடுகளில் பின்பற்றப்படுவது. இது மாடர்ன் பொருளாதாரத்தில் இன்றியமையாத ஒன்றாகிவிட்டது.